Znaczenie diagnostyki laboratoryjnej w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów

Abstrakt

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów należy do najczęstszych zaburzeń reumatologicznych wieku dziecięcego, które dotyka około 1 na 1000 dzieci do 16 roku życia i  dlatego stanowi  istotny problem kliniczny w pediatrii. Jest to choroba o podłożu autoimmunologicznym o nieznanej etiopatogenezie, co oznacza, że wraz z nieprawidłową odpowiedzią układu odpornościowego, organizm zaczyna niszczyć komórki tkanki (głównie w stawach) bez wyraźnej przyczyny. W przebiegu MIZS wykładnikiem toczących się procesów autoimmunologicznych jest obecność różnych przeciwciał w surowicy oraz płynie  stawowym. Oznaczanie niektórych z nich znalazło zastosowanie w diagnostyce klinicznej takich jak czynnik reumatoidalny, przeciwciała ANA, czy przeciwciała anty-CCP. Diagnostyka kliniczna MIZS opiera się na objawach klinicznych połączonych z badaniem autoprzeciwciał. W powyższej pracy przedstawiono przegląd klasycznie stosowanych testów używanych do diagnostyki MIZS. Istnieje  potrzeba badań naukowych, aby pomóc zrozumieć złożoność procesu zapalnego i umożliwić opracowanie terapii, które mogłyby pomóc wielu pacjentom w wyleczeniu choroby i poprawie jakości życia.