Aktywność fizyczna oraz "trening mitochondriów" w stwardnieniu zanikowym bocznym (ALS)

Abstrakt

Wiele kontrowersji budzi rola aktywności fizycznej w etiologii stwardnienia zanikowego bocznego (ALS). Terapia ruchem u osób ze zdiagnozowanym ALS wydaje się być zatem wyzwaniem i wymaga dowodów potwierdzających jej efektywność. Celem tej pracy jest pokazanie potencjalnych możliwości treningu zdrowotnego w poprawie jakości życia u chorych z ALS, jak również przedstawienie mechanizmów, poprzez które ten trening oddziałuje. Efektywność ćwiczeń u chorych sprowadza się głównie do podtrzymania funkcji mięśni i całego organizmu. Dużo więcej danych pochodzi z badań z wykorzystaniem modeli zwierzęcych choroby ALS. Dowiedziono, że najbardziej efektywny, trening pływacki, istotnie wydłuża życie zwierząt, opóźnia pojawienie się pierwszych objawów choroby, zmniejsza redukcję masy ciała oraz degradację mięśni. Znacząco także poprawia metabolizm mitochondriów, prawdopodobnie poprzez modyfikację miejsc kontaktowych struktur błonowych mitochondriów i siateczki śródplazmatycznej oraz zmniejszenie stresu oksydacyjnego. Wydaje się, że obecne i przyszłe wyniki badań będą mogły pomóc w opracowaniu nowych działań rehabilitacyjnych u chorych z ALS.