SIARKOWODÓR JAKO CZĄSTECZKA REGULATOROWA W KOMÓRKACH ROŚLINNYCH

Abstrakt

Przez długi czas siarkowodór uznawany był wyłącznie za silną toksynę, negatywnie oddziałującą na organizmy żywe. Badania ostatnich lat wykazały korzystny wpływ H2S, podawanego w niskich stężeniach, na funkcjonowanie zarówno zwierząt jak i roślin. Potwierdziły także, że siarkowodór jest cząsteczką sygnałową, podobnej do dwóch znanych gazowych transmiterów, tlenku azotu i tlenku węgla. W komórkach roślinnych zidentyfikowano enzymy odpowiedzialne za generowanie H2S. Należą do nich głównie zlokalizowane w cytosolu desulfhydrazy, a także obecna w chloroplastach reduktaza siarczynowa oraz mitochondrialna syntaza ?-cyjanoalaniny. Liczne badania wykazały, że poziom H2S zwiększa się wyraźnie w tkankach roślin w odpowiedzi na działanie niekorzystnych czynników środowiskowych, takich jak zasolenie, metale ciężkie, niedostatek wody czy wysokie i niskie temperatury, sugerując, że pełni on istotną funkcję w adaptacji roślin do stresów abiotycznych. Uważa się, że głównym mechanizmem działania H2S jest S-sulfhydracja, czyli potranslacyjna modyfikacja reaktywnych reszt cysteiny w białkach.