Wiechlina łąkowa - niewielka, lecz cenna trawa uprawna w strefie klimatu umiarkowanego

Abstrakt

Wiechlina łąkowa to przykład gatunku trawy łąkowej szeroko rozpowszechnionej w Polsce i na świecie. Występuje ona pospolicie na przydrożach, rowach, pobrzeżach lasów, polanach leśnych, jak i nasypach, czy skarpach. Ta niewielka (40-60 cm) i wydawałoby się delikatna trawa wykształca zwartą i mocą ruń oraz równie silną, elastyczną i odporną na rozrywanie darń. Charakteryzuje się rozłogowo-luźnokępowym typem krzewienia się oraz dużą odpornością na udeptywanie. Dzięki temu sprawdza się na pastwiskach, łąkach oraz różnego rodzaju trawnikach. Zwłaszcza jest polecana na trawniki rekreacyjne i sportowe. W stanie kwiatowym wiechlinę łąkową rozpoznaje się głównie po budowie oraz zabarwieniu kwiatostanu (niebiesko-zielony z fioletowym odcieniem), jakim jest piramidalna wiecha właściwa. W fazie rozwoju wegetatywnego jest identyfikowana na podstawie budowy liści. Jej blaszki liściowe są równowąskie, łódeczkowato zakończone, z wyraźnymi dwoma bruzdkami (tak zwanym "śladem nart"), biegnącymi równolegle wzdłuż nerwu głównego. Wiechlina obfituje w liczne odmiany uprawne (29). Wśród nich dominują trawnikowe (23), apomiktyczne odmiany jednoklonowe (25), pochodzące z zagranicznych hodowli (19). Większość z nich zostało wyprowadzonych z ekotypów. Trawa ta nie należny do wysokoplonujących, jednakże jej plon charakteryzuje się dobrą jakością, znacznymi walorami smakowymi i korzystnym składem chemicznym. To sprawia, że w Polsce jest uznawana za jeden z ważniejszych gatunków wśród traw pastewnych. Wiechlina łąkowa to również cenna trawa gazonowa. Obok: życicy trwałej, kostrzewy czerwonej, czy kostrzewy owczej jest podstawowym składnikiem większości mieszanek trawnikowych.