Ewolucja strategii rozrodczych bezkręgowców - żyworodność i przetrzymywanie jaj

Abstrakt

Żyworodność oraz przetrzymywanie rozwijających się jaj w macicy, lub innej wyspecjalizowanej komorze lęgowej, są rozprzestrzenione u bezkręgowców i wyewoluowały niezależnie w wielu grupach taksonomicznych. Strategie te wiążą się ze zróżnicowanymi sposobami dostarczania pożywienia dla rozwijających się młodych (lecytotrofia, matrotrofia lub adelfofagia), jak również szeregiem przystosowań anatomicznych i morfologicznych, które zwiększają wprawdzie przeżywalność młodych, ale mogą obniżać płodność rodzica. Ewolucyjny kompromis pomiędzy liczbą młodych w miocie a ich wielkością, która określa inwestycję rodzica w pojedynczy organizm potomny, wynika z ograniczonej objętości komór inkubacyjnych. U bezkręgowców związek pomiędzy czynnikami siedliskowymi a powstaniem żyworodności nie jest dobrze poznany, ale strategia ta jest bardziej powszechna w niektórych środowiskach np. u gatunków z mórz polarnych (szkarłupnie, małże) i wód słodkich (ślimaki, małże). Natomiast wśród owadów żyworodność obserwowano równolegle z koprofagią, pasożytnictwem lub malakofagią stadiów larwalnych, a także hematofagią lub myrmekofilią imagines.