Nanocząstki – obiecująca perspektywa w terapii zakażeń gronkowcowych powiązanych ze zdolnością szczepów do formowania biofilmu

Abstrakt

Biofilm, określany również mianem ‘pseudotkanki’ stanowi ważną strategię przeżycia zarówno dla drobnoustrojów środowiskowych, jak i będących składnikiem mikrobioty u ludzi. Uznaje się, że nawet do 80% zakażeń szpitalnych jest powiązanych ze zdolnością mikroorganizmów do tworzenia tej struktury biologicznej. Staphylococcus aureus jest jednym z najbardziej niebezpiecznych drobnoustrojów stanowiących zagrożenie dla zdrowia publicznego. Na zakażenia gronkowcowe powiązane ze zdolnością szczepów do formowania mikrokolonii są w szczególności narażeni pacjenci z wszczepionymi do organizmu ciałami obcymi m.in. protezami stawowymi, czy sztucznymi zastawkami serca. W dobie narastającej oporności bakterii na antybiotyki zmiana strategii życia patogenów z formy wolnożyjącej na związaną w postaci biofilmu, w praktyce klinicznej oznacza narastanie problemów natury terapeutycznej. Jeszcze do niedawna jedyną skuteczną metodą leczenia takich zakażeń było usunięcie ciała obcego będącego źródłem infekcji. Doniesienia o nowych, alternatywnych wobec antybiotykoterapii opcjach działania przeciw-drobnoustrojowego z zastosowaniem metalicznych nanocząstek są obiecującym kierunkiem badań i dają nadzieję na zapobieganie rozwojowi ciężkich postaci klinicznych zakażeń, powiązanych ze zdolnością S. aureus do formowania biofilmu.