Paulinella chromatophora ? niezwykła fotosyntetyczna przygoda ameby i sinicy

Abstrakt

Pochłonięcie sinicy przez cudzożywne eukarionty i przekształcenie jej w plastyd na drodze endosymbiozy około 1.5 miliarda lat temu było jednym z najważniejszych
wydarzeń w ewolucji życia na naszej planecie. Plastydy umożliwiły eukariontom odżywianie z wykorzystaniem światła słonecznego dając początek niezliczonej liczbie nowych gatunków roślin i glonów zaangażowanych w istotne relacje troficzne w skali całego globu. Ze względu na złożoność procesu przekształcenia endosymbionta bakteryjnego w organellum komórkowe, zjawisko endosymbiozy sinicy do niedawna uważane było za niepowtarzalne i wyjątkowe. Poglądy te podważyło odkrycie ameby Paulinella chromatophora zawierającej dwa fotosyntetyczne ciałka (chromatofory) właśnie pochodzenia sinicowego. Paulinella stanowi zatem drugi przykład endosymbiozy między sinicą a eukariontem, która miała miejsce stosunkowo niedawno, około 90-140 milionów lat temu. Niniejsza praca opisuje przemiany, jakim uległy sinicowe endosymbionty P. chromatophora, aby stać się organellami komórkowymi, w szczególności endosymbiontyczny transfer genów i ewolucję systemu importu białek do chromatoforów.