Wybrane aspekty strategii rozrodczej pająków - poliandria

Abstrakt

Obserwacje strategii rozrodczych zwierząt wskazują, że w wielu taksonach zwierząt występuje poliandria. Doskonałym modelem do badań nad poliandrią są pająki, na których wykonano wiele prac eksperymentalnych dotyczących różnych aspektów zachowań poliandrycznych. Przetestowano wiele różnych hipotez opierających się głównie na korzyściach bezpośrednich (materialnych) oraz pośrednich (genetycznych), które są uważane za główne siły odpowiedzialne za ewolucję i utrzymanie poliandrii. Pomimo korzyści płynących z wielokrotnych kopulacji, poliandria samic generuje też koszty, które ponoszą obie płci. Poliandria samic i budowa ich spermatek stwarzają potencjał dla konkurencji spermy, stąd też samce, aby jej uniknąć lub ograniczyć do minimum, rozwinęły różne adaptacje morfologiczne, fizjologiczne i behawioralne. Magazynowanie ejakulatów kilku samców w spermatekach o różnej morfologii może wpływać na priorytet spermy pierwszego lub ostatniego partnera samicy przy założeniu, że masy spermy są uwarstwione w spermatekach, gdzie nie następuje mieszanie się spermy lub też, występuje to w niewielkim stopniu. Stopień mieszania się spermy można określić u gatunków z wieloma złożami poprzez sprawdzenie, jak zmienia się ojcostwo u potomstwa z kolejnych kokonów. Na wzorzec ojcostwa u pająków wpływa nie tylko kolejność partnerów samicy, ale też czas trwania kopulacji oraz jakość i ilość spermy w ejakulatach.