Polaryzacja układu nerwowego - ciekawostka, doping, czy terapia?

Abstrakt

Od kilku lat obserwujemy znaczny wzrost zainteresowania nową techniką neuromodulacyjną, tj. polaryzacją układu nerwowego. Polaryzacja opiera się na indukowaniu pól elektrycznych w obrębie wybranych elementów układu nerwowego, przez zewnętrznie umiejscowione elektrody polaryzujące, co skutkuje zwiększeniem bądź zmniejszeniem aktywności sieci neuronalnych w zależności od zastosowanego bieguna elektrody czynnej. Obecnie istnieją dwie podstawowe formy aplikowania polaryzacji: polaryzacja przezczaszkowa (tDCS) i polaryzacja przezrdzeniowa (tsDCS). Będąc bardziej rozpowszechnioną, tDCS jest szeroko stosowana jako wspomaganie terapii w szeregu schorzeń neurologicznych, od terapii poudarowej, do terapii bólu i terapii schorzeń psychiatrycznych kończąc. tsDCS jest znacznie rzadziej stosowana, a efekty jej działania na poszczególne elementy układu nerwowego są wciąż badane w celu znalezienia optymalnych i bezpiecznych warunków aplikacji. Celem tego artykułu jest przybliżenie zjawiska polaryzacji układu nerwowego i stosowanych technik polaryzacji, ze szczególnym uwzględnieniem techniki tsDCS, jak również analiza możliwych mechanizmów fizjologicznych leżących u podstaw działania polaryzacji. Ponadto artykuł wskazuje możliwe zastosowanie tsDCS w zakresie wspomagania treningu sportowego, jak i terapii chorób neurodegeneracyjnych.