KRYZYS ZAPYLEŃ A PSZCZOŁA MIODNA ? LEK NA CAŁE ZŁO CZY NIEKONIECZNIE?

Abstrakt

Zapylanie kwiatów jest jednym z kluczowych procesów gwarantujących reprodukcję roślin kwiatowych, a przez to stabilność ekosystemów lądowych. Biorąc pod uwagę pogłębiający się kryzys zapyleń oraz spadek bioróżnorodności wśród owadów, powinniśmy przyjrzeć się ich przyczynom i okolicznościom. Niestety, są one na ogół rozpatrywane jedynie w kontekście wymierania rodzin pszczoły miodnej (Apis mellifera), będącej jednym z blisko 20.000 gatunków pszczół na świecie. Uważana za jednego z najlepszych zapylaczy dla wielu gatunków, pszczoła miodna jest jednak w rzeczywistości owadem o niejednoznacznej roli ekosystemowej. Badania wskazują na jej wysoką konkurencyjność w stosunku do dzikich gatunków zapylaczy, które mogą być niezwykle efektywnymi wektorami pyłku. Bazując na współczesnej wiedzy należy stanowczo stwierdzić, że propagowanie pszczelarstwa nie może być jedyną metodą na ograniczenie globalnego kryzysu zapyleń, a zwiększanie liczby rodzin pszczelich nie jest odpowiedzią na spadek bioróżnorodności. Aby zatem zrównoważyć potrzeby ochrony bioróżnorodności, bezpieczeństwa żywnościowego i interesy pszczelarzy, niezbędny jest mądry kompromis, oparty na rzetelnych danych naukowych.