Orzesznice (Muscardinus spp.) i popieliczka Glirulus pusillus z późnoplioceńskiego stanowiska Węże 2 (Wyżyna Wieluńska)

Abstrakt

Oprócz Glis minor i G. sackdillingensis (których szczątki zostały już opisane) trzy kolejne gatunki popielicowatych zostały stwierdzone w materiale kopalnym ze stanowiska Węże 2 (2,9–2,6 mln lat temu, późny pliocen). Należą do nich Muscardinus pliocaenicus, M. dacicus oraz Glirulus pusillus. Fakt obecności na tym stanowisku M. pliocaenicus był już wstępnie poświadczany, niemniej pochodzący z Wężów 2 materiał należący do tego gatunku nie został do tej pory dokładnie opisany. Wystąpienia M. dacicus i G. pusillus w Wężach 2 najwyraźniej nie zostały do tej pory odnotowane. M. pliocaenicus jest uważany za bezpośredniego przodka współczesnej orzesznicy leszczynowej (M. avellanarius). Okazy przypisywane M. dacicus mogą reprezentować ten sam gatunek, co M. avellanarius, lub też siostrzaną dla M. pliocaenicus – M. avellanarius linię ewolucyjną.