Orientacja przestrzenna zwierząt w warunkach ograniczonej widoczności z wykorzystaniem dźwięków

Abstrakt

Wszystkie organizmy muszą od czasu do czasu orientować się w ciemnościach, jednak u niewielu gatunków wyewoluowały specyficzne ku temu adaptacje. W warunkach ograniczonej widoczności, u zwierząt bez wyspecjalizowanego wzroku, dominującym zmysłem orientacyjnym staje się słuch. Sowy oraz gatunki posługujące się echolokacją znane są z doskonałego słuchu. Poza tymi przykładami mechanizmy orientacji przestrzennej z wykorzystaniem dźwięków pozostają wciąż słabo zbadane. Zwierzęta mogą lokalizować źródło dźwięku na podstawie jego parametrów akustycznych, takich jak amplituda, akumulacja pogłosu czy tłumienie zależne od częstotliwości. Istnieją również bardziej aktywne metody lokalizacji obiektów wydających dźwięki przy udziale triangulacji oraz wykorzystaniu innych osobników w otoczeniu jako akustyczne punkty orientacyjne. Badania dotyczące odbioru, przetwarzania oraz wykorzystania sygnałów akustycznych do lokalizowania własnego położenia i innych obiektów w przestrzeni pogłębiłyby wiedzę na temat adaptacji behawioralnych do życia w warunkach ograniczonej widoczności. Słowa kluczowe: orientacja przestrzenna, sygnały akustyczne, ograniczona widoczność