Zaburzenia snu w stwardnieniu rozsianym

Abstrakt

Abstrakt

Stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex, SM) to schorzenie autoimmunologiczne, w którym limfocyty, autoreaktywne względem antygenów komórek nerwowych, naciekają ośrodkowy układ nerwowy i prowadzą do jego uszkodzenia. Stan ten doprowadza u osoby chorej do postępującego w sposób ciągły lub rzutami, pogarszania funkcji fizycznych, poznawczych, emocjonalnych oraz społecznych. U 43-67% chorych na SM obserwuje się nieprawidłowości związane ze snem, związane z bezsennością, zaburzeniami rytmu dobowego, oraz pojawiające się w  następstwie zaburzeń ruchowych oraz zaburzeń oddychania. Zaburzenia te mogą pogarszać przebieg SM, jak i SM może pogarszać i zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń snu. Ta dwukierunkowa zależność związana jest z istotną rolą układu immunologicznego zarówno w patogenezie SM, jak i zaburzeń snu.

W przygotowanym artykule przeglądowym przedstawiamy najnowsze informacje dotyczące etiologii i roli układu immunologicznego w SM oraz immunopatomechanizmu tego schorzenia, zwracając szczególną uwagę na współistniejące zaburzenia snu. W dalszej części omawiane są metody terapeutyczne SM, ze szczególnym uwzględnieniem naskórnej aplikacji antygenu białkowego, które oprócz ograniczenia postępu choroby potencjalnie mogą prowadzić do ograniczenia współistniejących zaburzeń snu.