Stary lek nasenny i jego skuteczność kliniczna w schorzeniach o podłożu neurologicznym

Abstrakt

Zolpidem to lek nasenny o budowie niebenzodiazepinowej, który został wprowadzony do praktyki klinicznej na przełomie lat 80 i 90 XX wieku. W ciągu ostatniej dekady zolpidem wzbudził szerokie zainteresowanie, po tym jak opisano kilka przypadków klinicznych, dokumentujących regresję neurologicznych objawów udaru, przywracania sprawności motorycznej u pacjentów z chorobą Parkinsona czy przypadki wybudzenia ze stanu wegetatywnego. Niniejsza praca opisuje efekty kliniczne zaobserwowane u pojedynczych pacjentów jak i przedstawia efekty zolpidemu ocenione w pilotażowych badaniach klinicznych z udziałem małej grupy chorych. Dotychczasowe obserwacje wskazują na obiecujący potencjał terapeutyczny zolpidemu w badaniach klinicznych u subpopulacji chorych cierpiących na różnorodne zaburzenia neurologiczne. Jednakże autorzy licznych prac wskazują na konieczność prowadzenia dalszych badań klinicznych obejmujących szersze grupy chorych, celem wykazania skuteczności u większej populacji pacjentów.