Znaczenie substancji alarmowych w komunikacji chemicznej ryb
DOI:
https://doi.org/10.36921/kos.2020_2632Abstrakt
Gatunki ryb stanowiące ofiary w łańcuchu pokarmowym są zdolne do oceny ryzyka spotkania drapieżnika, kierując się dostępnymi sygnałami (chemiczne, wzrokowe albo mechaniczne) w środowisku. Jednak woda nie jest dobrym nośnikiem dla większości sygnałów z powodu relatywnej ciemności i dużej gęstości ośrodka. Sygnalizacja chemiczna daje rybom możliwość przeciwstawienia się tym ograniczeniom i stąd ma pierwszorzędne znaczenie. Substancje alarmowe uwalniane z uszkodzonych komórek naskórka ryb-ofiar po ataku drapieżnika stanowią sygnał ostrzegawczy dla innych ofiar o ryzyku drapieżnictwa. Informacje te wywołują powszechną reakcję wśród potencjalnych ofiar, w tym u osobników obcego gatunku, które są w stanie wykryć żerującego drapieżnika i zminimalizować ryzyko związane z jego spotkaniem. Szansa na wykorzystanie substancji alarmowych od osobników obcego gatunku wzrasta, gdy gatunki są blisko spokrewnione ze sobą i/lub współwystępują oraz dzielą tych samych drapieżników w ekosystemie.
Pobrania
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Piotr Kłosiński
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.