BERINGIA ? ZAGINIONY LĄD

Autor

  • Przemysław Piotr Tomczyk Katedra Geobotaniki i Ekologii Roślin Wydział Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytet Łódzki Banacha 12/16, 90-237 Łódź

DOI:

https://doi.org/10.36921/kos.2019_2507

Abstrakt

Podczas plejstoceńskich zlodowaceń wskutek globalnego obniżenia poziomu morza, wyłoniły się obszary dotychczas zajęte przez wody. Regionem takim była m.in. Beringia, pas lądu łączący Azję (Syberia) z Ameryką Północną (Alaska i Jukon).
Pomimo położenia w strefie podbiegunowej Beringia w plejstocenie nie była zlodowacona, stanowiła bardzo ważne refugium dla organizmów żywych. Niniejsza praca omawia przyczyny istnienia refugium w tym miejscu oraz charakteryzuje jej przyrodę w ciągu plejstocenu i holocenu.
Poza funkcją refugium Beringia odegrała również bardzo ważną rolę jako pomost lądowy między kontynentami i trasa migracji, zarówno dla roślin i zwierząt, jak i ludzi.
Z uwagi na obydwie role tego lądu, refugium i trasę migracji, Beringia znacząco wpłynęła na obecny kształt świata.

Downloads

Download data is not yet available.

Pobrania

Opublikowane

16-04-2019

Numer

Dział

Artykuły