Układ odpornościowy ssaków w obronie integralności organizmu

Abstrakt

Ważną funkcją układu odpornościowego ssaków jest obrona przed patogenami, której podstawą jest zdolność komórek odporności wrodzonej i nabytej do aktywacji wskutek wiązania antygenów przez receptory komórkowe. Jednak, układ odpornościowy ssaków narażony jest przede wszystkim na kontakt z antygenami własnymi, mikrobioty jelitowej, pokarmowymi czy antygenami płodu (w przypadku osobników płci żeńskiej), a antygeny organizmów patogennych stanowią w tej grupie mniejszość. W warunkach fizjologicznych odpowiedź odpornościowa wywołana jest przez antygeny patogenów, natomiast inne, "nieszkodliwe" antygeny (własne, mikrobioty, płodowe) wywołują tolerancję. W tej pracy opisano najważniejsze mechanizmy, które zapobiegają reakcji odpornościowej na antygeny własne i chronią organizm przed rozwojem chorób autoimmunizacyjnych. Przedstawiono podstawowe mechanizmy ochrony płodu przed atakiem układu odpornościowego matki. Scharakteryzowano rolę interakcji mikrobioty jelitowej z komórkami odpornościowymi w błonie śluzowej przewodu pokarmowego, której skutkiem jest tolerancja na antygeny mikrobioty i pokarmowe, przy jednoczesnym zachowaniu gotowości do obrony przed mikroorganizmami chorobotwórczymi. Zwrócono uwagę na pozytywne skutki działania limfocytów autoreaktywnych w rozwoju narządów i utrzymaniu homeostazy układu odpornościowego.