Znaczenie gorączki i endogennej antypirezy. Perspektywa wykorzystania inhibitorów rozpuszczalnej hydrolazy epoksydowej w farmakologii przeciwgorączkowej

Abstrakt

Gorączka towarzyszy ludzkości od początku istnienia naszego gatunku. Będąc jednym z najjaskrawszych przejawów infekcji i choroby, odbierana była dawniej jako zaburzenie, z którym za wszelką cenę należy walczyć. Współcześnie potrafimy jednak w sposób właściwy interpretować ten proces jako korzystną dla organizmu, ściśle regulowaną reakcję obronną. Zagrożenie dla zdrowia stanowią natomiast zaburzenia mechanizmów regulacji temperatury skutkujące zbyt wysoką lub przedłużającą się gorączką. Praktyka kliniczna pokazuje, że w takich przypadkach standardowe metody leczenia z wykorzystaniem aspirynopodobnych (niesteroidowych) środków przeciwzapalnych pozostają zwykle bezskuteczne. Fakt ten dowodzi niezbicie konieczności prowadzenia ciągłych poszukiwań skutecznych metod leczenia. W obszar tych badań wpisują się doświadczenia nad wykorzystaniem inhibitorów rozpuszczalnej hydrolazy epoksydowej (sEH). Rosnąca ilość wyników badań dowodzi, iż mogą stanowić bezpieczną i skuteczną alternatywę dla współcześnie stosowanych leków.