Aktualny stan i perspektywy ochrony roślin przed ślimakami

Abstrakt

Ślimaki nagie Deroceras reticulatum, Arion vulgaris, A. rufus, A. distinctus i A. subfuscus oraz niektóre inne gatunki z rodzin Agriolimacidae, Arionidae i Milacidae, powodują poważne szkody w uprawach roślin rolniczych, ogrodniczych i sadowniczych. Znaczne straty ekonomiczne z powodu ich żerowania występują w uprawach rzepaku ozimego, pszenicy ozimej, ziemniaka, buraka, kapusty, sałaty oraz niektórych roślin strączkowych. Najbardziej narażone na uszkodzenia są ziarniaki zbóż oraz siewki rzepaku. W celu oceny stopnia zagrożenia roślin przez ślimaki, konieczne jest prowadzenie stałego monitoringu ich występowania. Podstawą podejmowania decyzji wykonania chemicznych zabiegów zwalczania jest ustalenie liczebności ślimaków i stopnia uszkodzenia roślin oraz przekroczenie progów szkodliwości. Wzrost szkód wyrządzanych przez ślimaki wymaga doskonalenia strategii ich ograniczania, zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin. Strategia ta powinna opierać się na kompleksowym wdrażaniu wszystkich znanych i potencjalnych metod, profilaktycznych, agrotechnicznych, kulturowych, biologicznych i chemicznych. Duże znaczenie, obok stosowania granulowanych moluskocydów, będzie miało wykorzystanie, alternatywnych pokarmów, mniej wrażliwych odmian oraz czynników biologicznych, w tym nicienia Phasmarhabditis hermaphrodita.