Nanocząstki srebra, synteza i biologiczna aktywność

Abstrakt

Rosnąca oporność bakterii, zwłaszcza rosnących w biofilmach, na konwencjonalne antybiotyki jest przyczyną szerokich poszukiwań nowych środków terapeutycznych. Nanocząstki srebra, ze względu na udowodniony potencjał antybakteryjny, są intensywnie badane. Istnieje kilka metod syntezy nanosrebra, najbardziej przyjazna dla środowiska jest synteza biogeniczna. Nanocząstki srebra charakteryzują się mnogością wewnątrzkomórkowych celów działania. Mechanizm ich antybakteryjnej aktywności opiera się głównie na uszkodzeniu osłon bakteryjnych i indukcji reaktywnych form tlenu. Nanocząstki srebra, oprócz dużego potencjału antybakteryjnego, zdolne są do współdziałania z konwencjonalnymi antybiotykami, w ten sposób potęgowana jest ich aktywność. Wiele badań in vitro i in vivo wskazuje na toksyczność nanosrebra wobec Eukaryota, obiecujący jest zwłaszcza ich potencjał anty-nowotworowy. Powszechne użycie nanocząstek wymusza konieczność rygorystycznego monitoringu ich syntezy i stosowania.