Ogród szpitalny jako miejsce terapii i rekonwalescencji

Abstrakt

Ogrody szpitalne to ogrody zakładane przy budynkach szpitalnych w celach leczniczo-rekreacyjnych, przeznaczone dla pacjentów dla wzmożenia efektów leczenia. Odpowiednio zaprojektowane ogrody przyszpitalne mogą pełnić funkcje ogrodów terapeutycznych. W pracy przedstawiono ogrody szpitalne jako miejsca terapii i rekonwalescencji w świetle badań dotyczących wpływu przestrzeni na człowieka i na podstawie wybranych przykładów rozwiązań takich ogrodów. Wskazano cechy przestrzeni terapeutycznej, które powinny być uwzględnianie przy projektowaniu ogrodów szpitalnych. Wykazano, że ogrody przyszpitalne o dużym potencjale terapeutycznym cechują trzy zintegrowane ze sobą komponenty: swojskość i bezpieczeństwo, wariantowość i urozmaicenie oraz sensoryczność przestrzeni, które kreowane są za pomocą odpowiednich cech przestrzennych i elementów zagospodarowania. Przy spełnieniu zidentyfikowanych kryteriów kształtowania przestrzeni terapeutycznej ogrody szpitalne mogą stanowić istotny element w terapii, ale są też podstawą dla kreacji przestrzeni przyjaznej człowiekowi.