Hiperakumulatory roślinne - charakterystyka, badania i znaczenie praktyczne

Autor

  • Karina Krzciuk Zakład Geochemii i Ochrony Środowiska, Instytut Chemii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Świętokrzyska 15G, 25-406 Kielce, Polska

Abstrakt

Zanieczyszczenie pierwiastkami śladowymi (metalami i niemetalami), głównie pochodzenia antropogenicznego, jest poważnym problemem współczesnego świata. Toksyczne ilości pierwiastków w różnych elementach środowiska mogą stanowić zagrożenie przez wiele lat. Z drugiej strony, wciąż wzrasta zapotrzebowanie na metale, szczególnie te wykorzystywane w nowych technologiach, a racjonalne wykorzystanie surowców nieodnawialnych jest obecnie jednym z priorytetów gospodarki ogólnoświatowej. Nowoczesne metody biotechnologiczne wychodzą naprzeciw tym problemom angażując do procesów remediacji i fitoekstrakcji roślinne metalofity. Do tej grupy należą hiperakumulatory, zdolne do pobierania i akumulowania ponadprzeciętnych ilości pierwiastków śladowych. Hiperakumulatory to w większości rośliny endemiczne, występujące zarówno w klimacie tropikalnym, jak i umiarkowanym. Na skuteczność akumulowania przez nie zanieczyszczeń wpływa wiele czynników, np. szybkość przyrostu biomasy. Jednak większość do tej pory opisanych roślin nie spełnia wymogów idealnego hiperakumulatora; część z nich jest zdolna do akumulacji jedynie w specyficznych warunkach, stąd konieczność poszukiwania nowych roślin akumulujących. Prócz procesów fitoremediacji, hiperakumulatory wykorzystywane są także w fitogórnictwie (do pozyskiwania metali) i nanotechnologii (w syntezie nanomateriałów), co czyni je obiektem o szerokich możliwościach aplikacyjnych i badawczych.

Downloads

Download data is not yet available.

Pobrania

Opublikowane

09-12-2017

Numer

Dział

Artykuły