Współczesne metody stosowane w analizie biodeterioracji obiektów zabytkowych

Autor

  • Justyna Adamiak Instytut Technologii Fermentacji i Mikrobiologii, Politechnika Łódzka, Wólczańska 171/173, 90-924 Łódź,, Polska
  • Anna Otlewska Instytut Technologii Fermentacji i Mikrobiologii, Politechnika Łódzka, Wólczańska 171/173, 90-924 Łódź,, Polska
  • Beata Gutarowska Instytut Technologii Fermentacji i Mikrobiologii, Politechnika Łódzka, Wólczańska 171/173, 90-924 Łódź,, Polska

Abstrakt

Interpretacja zjawiska biodeterioracji obiektów muzealnych wymaga podjęcia działań obejmujących identyfikację dominujących gatunków mikroorganizmów oraz ustalenie związku pomiędzy cechami metabolicznymi zidentyfikowanych mikroorganizmów a właściwościami chemicznymi badanych materiałów. Z tego powodu konieczność opracowywania i wdrażania nowych metod badawczych wydaje się nieodzowna. Do precyzyjnego określenia przynależności taksonomicznej drobnoustrojów pochodzących z badanej próby, również tych niehodowalnych w warunkach laboratoryjnych, przyczynił się rozwój metod molekularnych: genetycznego fingerprintingu (m.in. DGGE/TGGE, T-RFLP, SSCP, ARISA, ARDRA), sekwencjonowania rRNA, narzędzi bioinformatycznych, czy metagenomiki. Oznaczenie określonych biomolekuł na powierzchniach zabytkowych, będących następstwem rozwoju drobnoustrojów, oparte jest na stosunkowo młodej dyscyplinie, metabolomice. Całość dopełniają metody analityczne (takie jak np. SEM, EDX, XRD, FTIR), dzięki którym można określić skutki interakcji drobnoustrojów z materiałem zabytkowym oraz mechanizm biodeterioracji. W artykule przedstawiono i scharakteryzowano współczesne techniki pozwalające ocenić zjawisko biodeterioracji materiałów zabytkowych.

Downloads

Download data is not yet available.

Pobrania

Opublikowane

09-12-2017

Numer

Dział

Artykuły