Zaburzenia oddychania podczas snu u kobiet w ciąży

Abstrakt

Zaburzenia snu są częstymi problemami zgłaszanymi przez kobiety ciężarne. Są one zazwyczaj klasyfikowane jako: zaburzenia jakości snu, krótki bądź długi czas trwania snu, zespół niespokojnych nóg oraz zaburzenia oddychania podczas snu. Fizjologiczne i hormonalne zmiany zachodzące w czasie ciąży, w tym stopniowy przyrost masy ciała, związany z ciążą obrzęk jamy nosowo-gardłowej czy też efekt uciskowy wywierany przez powiększającą się macicę na sąsiednie narządy, powodują zmniejszenie funkcjonalnej objętości zapasowej płuc oraz wzrost liczby wybudzeń podczas snu, co może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń oddychania podczas snu ( SDB). Aż 75% kobiet ciężarnych doświadcza przynajmniej jednego z rodzajów zaburzeń snu. Liczba kobiet, które zgłaszają istotne zaburzenia snu w pierwszym trymestrze wynosi około 25%. W trzecim trymestrze ciąży, występowanie SDB jest naj bardziej prawdopodobne. A chrapanie, jako jedno z podstawowych zaburzeń oddychania podczas snu, stwierdza się od 10 do 27% kobiet w ciąży . Ponadto, wiele badań sugeruje, że występowanie nawykowego chrapania u kobiet ciężarnych było silnie uzależnione od wielkości wskaźnika masy ciała (BMI) i obwodu szyi. Chrapanie jest najczęstszym objawem obturacyjnego bezdechu sennego (OBS), chociaż najistotniejszym są przerwy w oddychaniu podczas snu. Częstość występowania obturacyjnego bezdechu sennego w okresie ciąży nie została ostatecznie określona. Wzrasta liczba doniesień naukowych sugerujących, że matczyne zaburzenia oddychania podczas snu mają niekorzystny wpływ na wyniki perinatologiczne. Obecność SDB u ciężarnej związana jest z częstszym występowaniem nadciśnienia indukowanego ciążą, cukrzycy ciążowej, wewnątrzmacicznego zahamowana wzrostu płodu, a nawet z wewnątrzmacicznym obumarciem płodu.