Oporność bakterii na srebro - problem stary czy nowy?

Abstrakt

Srebro znane jest ze swych antybakteryjnych właściwości już od czasów starożytnych. Pierwsze wzmianki o srebroopornych drobnoustrojach pojawiły się w 1975 r. Mechanizmy oporności oraz biologicznego działania srebra na bakterie zostały opisane na podstawie obserwacji interakcji komórki drobnoustroju z jonami Ag+. Srebro jest jedną z alternatywnych względem antybiotyków metod zwalczania patogenów. Od wielu lat stosowane jest w medycynie w formie azotanu srebra lub sulfadiazyny srebra. Rozwój nanotechnologii daje nowe możliwości w produkcji związków biologicznie aktywnych opartych na bazie srebra. Nanostruktury cechuje dużo wyższa biologiczna aktywność niż ich większych pobratymców, wynikająca z mocno rozwiniętej powierzchni. Nanocząstki srebra stanowią alternatywną metodę zwalczania patogenów trudnych do eliminacji z powodu rozwiniętej wielolekooporności. Ze względu na coraz szersze zastosowanie nanocząstek srebra w wielu gałęziach przemysłu oraz niejednokrotnie nieuzasadnione i niekontrolowane ich użycie, istnieje poważne ryzyko narastania oporności bakterii i innych mikroorganizmów na Ag.