Nowe techniki w badaniach morskich ekosystemów polarnych.

Abstrakt

Ogrom i wielowymiarowość oceanów sprawiają, iż dokładne i bezpośrednie ich obserwacje są wielkim wyzwaniem naukowym. Jednakże dynamiczny rozwój współczesnej oceanografii, dzięki ciągle rozwijającej się technice i jej nowych zastosowaniach, otwiera nowe możliwości i perspektywy poznania. W ostatnich dekadach oczy całego świata skierowane są ku strefom podbiegunowym, gdzie globalne zmiany zachodzą najintensywniej. Wyprawa polarna to olbrzymie i skomplikowane przedsięwzięcie stwarzające szereg wyzwań, poczynając od trudności z dostępem do miejsca badań jak i związanych z tym wysokich kosztów logistycznych. Podjęcie takiego wyzwania daje jednak ogromną dozę satysfakcji, ponieważ niemal wszystko, co wiąże się z tego typu badaniami nosi znamię odkrycia. Nowe techniki obserwacyjne znacznie przyspieszają dotychczasową, czasochłonną pracę naukowców. Umożliwiają dokładne zbadanie nawet najdrobniejszych organizmów, a także oszacowanie zasobów życia morskiego dzięki zastosowaniu metod akustycznych i optycznych oraz rozpoznanie tysięcy gatunków, także z wykorzystaniem metod molekularnych. Coraz dłużej i głębiej udaje się nurkom penetrować akweny morskie. Możemy także zajrzeć w miejsca do tej pory niedostępne dla człowieka dzięki najnowszym osiągnięciom techniki, takim jak specjalistyczne kamery i roboty podwodne. Ponadto zastosowanie obserwacji satelitarnych umożliwia śledzenie migracji zwierząt oraz obserwację wielkoskalowych procesów na powierzchni morza. Dynamika oceanu, na którą składa się ogromna ilość procesów, sprawiły, iż interdyscyplinarność to hasło przewodnie dla przyszłości badań oceanograficznych. Od naukowców prowadzących badania w rejonach polarnych oczekuje się aby przedstawili pełny obraz stanu oraz zmian tamtejszych ekosystemów. Dzięki szerokiemu stosowaniu nowych technik obserwacyjnych są oni coraz bliżej wypełnienia tego zadania.